Συναισθήματα, μαλλιά κουβάρια!
Γιατί να μην υπάρχει μια λέξη που να περιγράφει ακριβώς αυτή την κατάσταση...? Το να είσαι ένα κουβάρι από συναισθήματα, μπλεγμένα σαν τα μαλλιά της τρελής..
Και το χειρότερο...?
Να ανοίγεσαι, ανοίγεσαι, ανοίγεσαι.. κι εκεί που έχεις ανοίξει σαν φύλλο για πίτα και προσπαθείς να εξηγήσεις στον άλλο γιατί μεταλλάσσεσαι από μαινόμενος ταύρος στη Μυρτιά που κλαίει (βλ. Χάρι Πότερ) και τούμπαλιν μέσα σε nanoseconds, τρως εκλογίκευση, εκλογίκευση, εκλογίκευση..
"Όλα θα πάνε καλά, Θα σου περάσει, Είναι η φάση περίεργη", κτλ.
Λες και άρπαξες κρυολόγημα και θα περάσει...!
Και τα συναισθήματα, μαλλιά κουβάρια που λέγαμε πριν...? Παγωτά.. Όλα τους!
Και τρως και τη φρίκη στο τέλος, της συνειδητοποίησης: "Εκτέθηκα!", "Ανοίχτηκα!".. Χωρίς αντίκρυσμα.. Γιατί ο άλλος εκλογίκευε ... ή πετούσε χαρταετό! (εξαρτάται)
Κι εσύ δεν ήθελες εκλογίκευση.. Ήθελες να σου πει πράγματα μεγάλα κι ονειρικά και ροζ!
Αλλά όχι, φάε εκλογίκευση.. πφφφ..
Τα νεύρα μου, τα χάπια μου κι ένα ταξί να φύγω...
Ή όπως θα έλεγε η πολυαγαπημένη Ράνια: Σκατά κι απόσκατα!
Σκατοπερίοδος.. Άι σιχτήρ!
δεν θέλω λογική μωρο μ , μαγεια θελω. και αν δεν μπορεις κλαιν θα πεταω μονη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή( η παρέα με μια κολήτη ,)