Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015

Midnight Delirium

Συναισθήματα, μαλλιά κουβάρια! 
Γιατί να μην υπάρχει μια λέξη που να περιγράφει ακριβώς αυτή την κατάσταση...? Το να είσαι ένα κουβάρι από συναισθήματα, μπλεγμένα σαν τα μαλλιά της τρελής.. 
Και το χειρότερο...? 
Να ανοίγεσαι, ανοίγεσαι, ανοίγεσαι.. κι εκεί που έχεις ανοίξει σαν φύλλο για πίτα και προσπαθείς να εξηγήσεις στον άλλο γιατί μεταλλάσσεσαι από μαινόμενος ταύρος στη Μυρτιά που κλαίει (βλ. Χάρι Πότερ) και τούμπαλιν μέσα σε nanoseconds, τρως εκλογίκευση, εκλογίκευση, εκλογίκευση..
"Όλα θα πάνε καλά, Θα σου περάσει, Είναι η φάση περίεργη", κτλ. 
Λες και άρπαξες κρυολόγημα και θα περάσει...!

Και τα συναισθήματα, μαλλιά κουβάρια που λέγαμε πριν...? Παγωτά.. Όλα τους!
Και τρως και τη φρίκη στο τέλος, της συνειδητοποίησης: "Εκτέθηκα!", "Ανοίχτηκα!".. Χωρίς αντίκρυσμα.. Γιατί ο άλλος εκλογίκευε ... ή πετούσε χαρταετό! (εξαρτάται)

Κι εσύ δεν ήθελες εκλογίκευση.. Ήθελες να σου πει πράγματα μεγάλα κι ονειρικά και ροζ!
Αλλά όχι, φάε εκλογίκευση.. πφφφ.. 

Τα νεύρα μου, τα χάπια μου κι ένα ταξί να φύγω...

Ή όπως θα έλεγε η πολυαγαπημένη Ράνια: Σκατά κι απόσκατα!
Σκατοπερίοδος.. Άι σιχτήρ!




Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2015

Greetings

Γεια σου λευκή σελίδα..

Πέρασαν χρόνια αρκετά από τη τελευταία φορά που ειδωθήκαμε.. Ελπίζω να με θυμάσαι!
Πολλά άλλαξαν, κάποια μείνανε ίδια.. 
Νόμιζα ότι δεν θα επέστρεφα.. Αναρωτιόμουν γιατί δεν μπορώ να γράψω πλέον.. Κάθε προσπάθεια και μια βουτιά στο κενό.. 
Τώρα είμαι πάλι εδώ.. Μεταβατική περίοδος.. Από το τώρα σε κάτι άλλο.. Ποιος ξέρει τι?!

Να σου εκμυστηρευτώ κάτι? Μου έλειψες..
Η παλιά αράχνη μεγάλωσε λιγάκι, ωρίμασε λιγάκι.. Εκείνα τα παλιά ιστολόγια έμειναν παιδιά, γεμάτα αναμνήσεις.. 

Θέλω να με φιλοξενήσεις ξανά τα βράδια που δεν μπορώ να μιλήσω σε κανέναν γιατί κανείς δεν θα καταλάβει και τα πρωινά που ξυπνάω κακόκεφη άνευ λόγου κι αιτίας.. Όταν γελάω δυνατά, όταν ψιθυρίζω κι ακόμα περισσότερο όταν δεν μιλάω καθόλου..

Μου έλειψες παλιά μου φίλη..